In mijn vorige functie als onderzoeker kwantitatieve allocatie heeft een zeer gewaardeerde collega mij twee wijze lessen geleerd, die toepasbaar zijn op een breed scala van problemen en uitdagingen. Die lessen waren:
Pas als je de lagen van een ui afpelt, zie je waar hij echt uit bestaat.
Er is maar één manier om een olifant op te eten: hap voor hap.
Twee heel nuttige en belangrijke regels, die in combinatie met elkaar nog veel sterker zijn. Vandaag is de ui aan de beurt. Ik ga per land laag voor laag de CO2-uitstoot afpellen.
De CO2-uitstoot van een land kan als volgt worden weergegeven: CO2=POP*GDP/POP*(CO2)/GDP
Als je naar de formule kijkt, zie je dat POP (population, bevolking) en bbp elkaar opheffen en dat CO2 als identiteit overblijft. Zo op het eerste gezicht lijkt deze formule dus niet erg nuttig. De drie termen aan de rechterzijde zijn echter een krachtig hulpmiddel om de uitstoot per land te verklaren en te voorspellen.
In 2019 bedroeg de totale uitstoot in de Verenigde Staten (VS) ongeveer 5.100 megaton aan CO2, terwijl China ongeveer 11.500 megaton uitstootte. Samen zijn ze goed voor bijna de helft van het wereldwijde totaal. In de figuur hieronder heb ik de cumulatieve procentuele wijziging in CO2-uitstoot sinds 1990 voor deze twee landen uitgesplitst
In 2019 bedroeg de totale uitstoot in de Verenigde Staten (VS) ongeveer 5.100 megaton aan CO2, terwijl China ongeveer 11.500 megaton uitstootte. Samen zijn ze goed voor bijna de helft van het wereldwijde totaal. In de figuur hieronder heb ik de cumulatieve procentuele wijziging in CO2-uitstoot sinds 1990 voor deze twee landen uitgesplitst.1
De totale uitstoot van de VS is in 2019 slechts 1% hoger dan in 1990. De bevolkingsgroei (+29%) en de welvaart (+49%) worden gecompenseerd door de vooruitgang op het gebied van groenere technologieën (-77%). Kijken we naar China, dan zien we een ander beeld. Daar is de CO2-uitstoot met 380% gestegen, voornamelijk doordat het land rijker is geworden (+624%).
De uitstoot nam vooral tussen 2000 en 2010 toe, omdat de stijging als gevolg van de welvaartsgroei nog niet werd gecompenseerd door de technologische vooruitgang. De groenere technologische vorderingen zijn pas sinds 2010 doeltreffender, wat het groeitempo van de uitstoot vertraagt.
Het voorspellen van toekomstige uitstoot is lastig. Dan kan het nuttig zijn de uitstoot naar deze componenten uit te splitsen. Zo kunnen we bijvoorbeeld de bevolking redelijk nauwkeurig voorspellen en rekening houden met de mogelijke beschikbaarheid van bepaalde groene technologieën. Bovendien kan de welvaartsgroei van sommige ontwikkelingslanden niet eeuwig doorgaan.
Zo kunnen we door de verschillende componenten te voorspellen een indicatie krijgen van de toekomstige groei van de uitstoot van een land.
Voetnoot
1Ik heb een Logarithmic Mean Divisia Index (LMDI) decompositiemethode gebruikt om de totale wijziging in uitstoot aan de componenten toe te wijzen.