Robeco Credit Income CH EUR

De ex-post tracking error geeft de volatiliteit weer van de behaalde excess return van een fonds ten opzichte van het rendement van de index. Bij het beheer van beleggingsfondsen hebben de meeste fondsmanagers te maken met een ex-ante (vooraf bepaalde) tracking error die aangeeft hoeveel extra risico zij mogen nemen in hun pogingen om de benchmark te verslaan. De ex-post tracking error verklaart de spreiding van de fondsresultaten uit het verleden in vergelijking met die van de onderliggende benchmark. Als het fonds een hogere tracking error heeft, wijken de resultaten van het fonds meer af van de resultaten van de index. Er is dan dus een grotere kans dat het fonds een outperformance behaalt. Hoe verder de rendementen van de benchmark af staan, des te actiever is het fonds beheerd. Een lage tracking error wijst daarentegen op passiever beheer.

Deze ratio wordt gebruikt om de kwaliteit van de excess return die een fondsmanager heeft behaald te beoordelen aangezien deze ratio ook rekening houdt met het actieve risico dat is genomen. De informatieratio wordt verkregen door de excess return ten opzichte van de benchmark te delen door de tracking error van het fonds. Hoe hoger de informatieratio, hoe beter. Een fonds met een tracking error van 4% en een excess return van 2% ten opzichte van de benchmark heeft een informatieratio van 0,5, wat goed is.

Deze ratio meet de risicogecorrigeerde performance en maakt het mogelijk de kwaliteit van de performance van verschillende beleggingen te vergelijken. Deze ratio wordt berekend door de risicovrije rente van de performance af te trekken en de uitkomst vervolgens door de standaarddeviatie (het risico) van het fonds te delen. De Sharpe-ratio geeft dus aan of de rendementen van een fonds het resultaat zijn van goede beleggingsbeslissingen of gebaseerd zijn op het nemen van extra risico. Hoe hoger de ratio hoe beter, want dit betekent dat er meer rendement per eenheid risico wordt behaald. Deze ratio is genoemd naar zijn uitvinder, Nobelprijswinnaar William Sharpe.

Alpha geeft aan hoeveel beter een portefeuille in werkelijkheid heeft gepresteerd dan de verwachte resultaten gegeven het gelopen risico ten opzichte van de benchmark. Positieve alpha geeft aan dat het fonds het beter heeft gedaan dan verwacht, gegeven het gelopen risico. Beta wordt gebruikt om het risico in vergelijking met de benchmark te bepalen.

Een maatstaf voor de volatiliteit van een portefeuille, of systematisch risico, in vergelijking met de benchmark. Een beta van 1 geeft aan dat de portefeuille zal meebewegen met de benchmark. Een beta van minder dan 1 geeft aan dat de portefeuille minder beweeglijk zal zijn dan de benchmark. Een beta van meer dan 1 geeft aan dat de portefeuille beweeglijker zal zijn dan de benchmark. Een portefeuille met een beta van 1,2 is in theorie 20% meer beweeglijk dan de benchmark.

De standaarddeviatie meet de spreiding van een groep gegevens ten opzichte van het gemiddelde. Hoe wijder de data is gespreid, hoe groter de afwijking. In de financiële wereld wordt de standaarddeviatie toegepast op het jaarlijkse rendement van een belegging om de volatiliteit (het risico) van die belegging te meten.

De maximale (hoogste) absolute positieve maandelijkse performance in de achterliggende periode.

De maximale (hoogste) absolute negatieve maandelijkse performance in de achterliggende periode.