China laat zijn spieren zien – maar zijn ze sterk genoeg?

China heeft een aantal zware beleidsingrepen gedaan en een programma gelanceerd voor gemeenschappelijke welvaart om de grootste bedreigingen voor groei en binnenlandse stabiliteit het hoofd te bieden. Het is echter nog maar de vraag of deze maatregelen effect zullen sorteren, aldus strateeg Peter van der Welle.

Omdat de invloed van het land zich tot ver buiten de landsgrenzen uitstrekt, houdt het multi-assetteam van Robeco voor zowel de Chinese als de opkomende markten een neutrale positie aan in de portefeuilles, zegt hij.

“China zal in 2022 bij beleggers waarschijnlijk volop in de aandacht staan en dan houden we nog niet eens rekening met de Olympische Winterspelen van februari in Beijing”, zegt Van der Welle. “In de afgelopen tien jaar nam China in zijn eentje zo'n 30-40% van de jaarlijkse bbp-groei voor zijn rekening en het land ging voorop in het wereldwijde economische herstel van 2020.”

“Maar in 2021 haperde de bijdrage van China aan de wereldgroei door een beleidsmatig ingezette binnenlandse vertraging, terwijl de volwassen economieën juist een inhaalslag maakten. De belangrijkste groeimotoren van China – vastgoed, productie en infrastructuur – sputteren de laatste tijd.”

“Nu de monetaire en fiscale stimulering in het westen in 2022 naar verwachting afneemt, is het verloop van het Chinese groeipad belangrijker dan ooit voor de wereldeconomie. Beleggers moeten zich daarom nu het nieuwe jaar eindelijk is aangebroken de volgende vraag stellen: ‘Wat staat er op het wensenlijstje van Beijing voor 2022?’ ”

China is als economische macht zo groot dat zelfs de kleinste hobbel in het groeipad al gevolgen heeft voor andere landen in Azië. Opkomende markten hebben het in vergelijking met hun ontwikkelde tegenhangers de afgelopen jaren niet zo goed gedaan. Daardoor zijn ze minder aantrekkelijk geworden voor een multi-assetportefeuille.

Een van de problemen is dat de groei van de welvaart niet evenredig is verdeeld over de 1,4 miljard inwoners van het land. De regering heeft daarom een Common Prosperity-programma in het leven geroepen dat die welvaart beter moet verdelen. Ook wil China het welzijn van het armste deel van de bevolking verbeteren om zo de maatschappelijke onrust te voorkomen die het regime zou kunnen bedreigen.

“Wat de verdeling van rijkdom betreft, staat de Chinese maatschappij vrijwel op gelijke voet met de Amerikaanse, waar de rijkste 1% van de huishoudens goed is voor een derde van de rijkdom van het land”, aldus Van der Welle. “President Xi Jinping vreest dat het voortbestaan van deze ongelijkheid leidt tot uitholling van de middenklasse.”

“Dit werkt polarisatie in de hand en de opkomst van het type populisme dat we ook al zagen in de Verenigde Staten (VS), en dat vormt een potentiële bedreiging voor de Communistische Partij. Het Chinese politieke establishment realiseert zich dat de grootste problemen binnenlands zijn, te weten het zeer hoge totale schuld/bbp-cijfer van 270%, de vergrijzende bevolking waardoor de afhankelijkheidsgraad toeneemt en de oplopende kosten voor het milieu.”

Om deze structurele kwesties goed aan te pakken is het Common Prosperity-programma geconcentreerd rond drie probleemsectoren. “Implementatie is essentieel en dus hebben de beleidsmakers de duimschroeven aangedraaid in sectoren met een omvangrijke concentratie van vermogen en macht op de markt, te weten de sectoren vastgoed, technologie en onderwijs”, zegt Van der Welle.

“Zo leidden de drie beleidsvoornemens van de People’s Bank of China (PBoC) die als rode lijn worden beschouwd – een passiva/activa-verhouding van minder dan 70%, een nettoschuldgraad van minder dan 100% en een verhouding kas/kortlopende schulden van meer dan 1x – tot de gedwongen afstoot van vreemd vermogen in de vastgoedsector. Het meest bekende slachtoffer hiervan was Evergrande, dat zich inmiddels in een proces van schuldreorganisatie bevindt.”

De vraag is dus of deze strafexpeditie heeft geholpen en of beleggers in 2022 een versoepeling van overheidsinterventie in het bedrijfsleven mogen verwachten. Dit zou goed nieuws zijn voor aandelen uit China en opkomende markten.

“De voortekenen hiervoor zijn onduidelijk. Het is nu eenmaal moeilijk koffiedik kijken in Beijing”, zegt Van der Welle. “De aanhoudende daling van de woningverkopen en de Chinese huizenprijzen door het strenge optreden is nadelig voor de binnenlandse consumptiegroei omdat dit het 'vermogenseffect' tenietdoet.”

“Traditioneel bestaat er een sterke positieve relatie tussen de Chinese consumptiegroei en de binnenlandse huizenprijzen, omdat het grootste deel van het vermogen van huishoudens wordt bepaald door bezittingen in vastgoed.”

Ondertussen jaagt de Covid-19-pandemie de hele wereld over, nu onder aanvoering van de omikronvariant die heeft geleid tot een nieuwe golf van lockdowns.

“Gezien de zerotolerancestrategie van China rond Covid en nu is aangetoond dat het Sinovac-vaccin niet goed werkt tegen omikron (zelfs niet na een boosterprik), voert China mogelijk op korte termijn het aantal lockdowns op”, waarschuwt Van der Welle.

“Dat kan de binnenlandse vraag verder onder druk zetten, zelfs met de Olympische Winterspelen in het verschiet. De Chinese beleidsmakers moeten bewijzen dat zij wendbaar zijn en in staat al deze neerwaartse groeirisico's te omzeilen. ”

Alle ogen zijn gericht op de reacties van bovenaf. “Om zijn imago als leider van de socialistische partij nog voor het Partijcongres van 2022 op te poetsen, zal President Xi waarschijnlijk aansturen op maatschappelijke stabiliteit door te werken aan een zachte landing van de economie op korte termijn”, zegt Van der Welle.

“De meest voor de hand liggende tools hiervoor zijn het verruimen van het monetaire beleid door de reserveverplichting verder terug te brengen en het uitbodemen van de kredietimpuls in de eerste helft van 2022, in combinatie met de inzet van fiscale stimulering en een versoepeling van de woningregels.”

“De PBoC en het Ministerie van Financiën hebben eind december al aangegeven dat ze vast van plan zijn stabiele groei te realiseren en zinspeelden daarbij op lagere belastingen en de verschaffing van redelijkerwijs voldoende liquiditeit.”

Maar is dit genoeg? “Hoewel de kans toeneemt dat schuldafbouw, decarbonisatie en deflatie van de woningwaarde bij de start van 2022 op de achtergrond gaan raken, kiezen we toch voor een afwachtende houding”, zegt Van der Welle.

“Nu de geopolitieke spanningen met de VS toenemen (vooral rond Taiwan), blijft de prikkel voor President Xi om eerder productiviteitswinst in het binnenland te realiseren via voortzetting van hardhandige interventies bestaan.”

“Het Common Prosperity-programma is niet iets kortstondigs. Dat maakt de situatie voor beleggers behoorlijk onzeker. Ook de mogelijkheid dat omikron in China rond de Winterspelen omvangrijke lockdowns in gang zet, is een negatieve factor.”

“China laat dan misschien wel zijn spierballen zien, maar het kan met het hefvermogen nog alle kanten op. Voorlopig blijven we neutraal voor aandelen uit China en opkomende markten.”